لای موهای تو

حفظ کن این غزلم را که به زودی شاید

بفرستند رفیقان به تو این بندش را

منم آن شیخ سیه روز که در آخر عمر     

لای موهای تو گم کرد خداوندش را

.

.

.

مادرم بعد تو هی حال مرا می پرسد

مادرم تاب ندارد غم فرزندش را...

کاظم بهمنی